«Тишина, полная смысла»
В основе этой работы — образ чужой скульптуры. Но в её безмолвии, сквозь шум нашей эпохи — эпохи агонии и утопий, разбитых надежд и войны, — я услышала ответ.
Я увидела в ней не экзотику, а фундамент. Покой, который не является бегством от мира, а является силой для жизни в нём. Силу духа, которая не громогласна, но несокрушима. И — главное — доброту. Не сентиментальную, а ту, что светится во взгляде матери, заслоняющей дитя от тьмы.
Этот образ стал для меня актом веры. Не слепой веры в светлое будущее, а конкретной веры в то, что внутри нас есть нерушимая тишина, куда не долетают взрывы. Что сила и доброта — не утопия, а самая реальная и практичная опора, чтобы выстоять, остаться человеком и не сломаться.
Я писала её как напоминание себе и другим: даже в самые тёмные времена, в чужих чертах можно узнать самое родное и необходимое — неподвижную точку покоя внутри собственной души.
—
English Translation
«A Silence Full of Meaning»
This work began with an image of a sculpture from another culture. But in its silence, through the noise of our era—an era of agony and utopias, shattered hopes and war—I heard an answer.
I saw in it not an exotic artifact, but a foundation. A peace that is not an escape from the world, but a strength for living in it. A strength of spirit that is not loud, but unbreakable. And, most importantly, a kindness. Not a sentimental one, but the kind that shines in the gaze of a mother shielding her child from the darkness.
This image became an act of faith for me. Not a blind faith in a bright future, but a concrete faith that within us there is an inviolable silence where explosions cannot reach. That strength and kindness are not a utopia, but the most real and practical support to endure, to remain human, and not to break.
I painted it as a reminder to myself and others: even in the darkest of times, in foreign features, one can recognize the most familiar and necessary thing—a still point of peace within one’s own soul.
—
Thai Translation
«ความเงียบที่เต็มไปด้วยความหมาย»
(Kwǎam Ngîap Tîi Tém Bpai Dûuai Kwǎam Maaı)
งานชิ้นนี้เริ่มต้นจากรูปภาพของประติมากรรมชิ้นหนึ่งจากวัฒนธรรมอื่น แต่ในความเงียบของมัน ท่ามกลางเสียงอึกทึกของยุคสมัยของเรา — ยุคแห่งความทุกข์ทรมานและ Utopia ความหวังที่แตกสลายและสงคราม — ฉันได้ยินคำตอบ
ฉันไม่ได้มองเห็นมันเป็นของแปลกใหม่ แต่เป็นรากฐาน ความสงบที่ไม่ได้หมายถึงการหลบหนีจากโลก แต่เป็นพลังสำหรับการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ความเข้มแข็งของจิตวิญญาณที่ไม่ใช่เรื่องดังเอะอะ แต่เป็นสิ่งที่ไม่อาจทำลายได้ และที่สำคัญที่สุด คือความเมตตา ไม่ใช่ความรู้สึกรักใคร่ไร้เหตุผล แต่เป็นความเมตตาที่ส่องสว่างในสายตาของแม่ผู้กำบังลูกของเธอจากความมืดมิด
ภาพนี้กลายเป็นบทพิสูจน์ความเชื่อสำหรับฉัน ไม่ใช่ความเชื่ออย่างมืดบอดต่ออนาคตที่สดใส แต่เป็นความเชื่อที่จับต้องได้ว่าภายในตัวเรามีความเงียบที่ไม่อาจละเมิด ซึ่งการระเบิดไม่สามารถไปถึงได้ ว่าความเข้มแข็งและความเมตตาไม่ใช่ Utopia แต่เป็นกำลังสนับสนุนที่จริงที่สุดและปฏิบัติได้จริงที่จะทนอยู่รอด เพื่อยังคงเป็นมนุษย์ และเพื่อไม่แตกสลาย
ฉันวาดมันขึ้นมาเป็นเครื่องเตือนใจให้กับตัวเองและผู้อื่นว่า แม้ในเวลาที่มืดมนที่สุด ในรูปทรงจากต่างแดน เราก็สามารถจดจำสิ่งที่คุ้นเคยและจำเป็นที่สุดได้ นั่นคือจุดอันสงบนิ่งภายในจิตวิญญาณของเราเอง