где он — скорее дух места, благословляющее присутствие.
—
«Небесный пони из Сиама»
Иногда городские улицы сами подсказывают свои сокровенные сны. Так, на улице амулетов, где древние камни шепчутся с ветром, мне явилось одно видение.
Оно было сплетено из солнечного света и лакового дерева, белое и золотое, словно утренний туман. Деревянный конёк на ниточках, будто сошедший со страниц старой тайской поэмы. Я всегда искала эту аутентичную красоту ручного труда, мечтая перенести её в мир взрослых, в форму, где можно качаться, убаюкивая внутреннего ребёнка.
Рядом со мной в тот миг было само спокойствие, воплощённое в тихом, благостном присутствии. Безмолвный свидетель, чья душа стала тем зеркалом, в котором случайная находка отразилась как знак.
Я пригласила этого конька на свой холст. На картине его нити свободны. Я верю, он давно умеет летать сам, питаясь силой воображения. А пока он гостит в нашем мире, с ним можно играть, как играют с лучами заката.
Позже звёзды подсказали мне, что конь — страж моего года рождения. Я из России, и моим первым миром был мир деревянного конструктора. Но такой изящной и одухотворённой лошади я не встречала никогда.
Эта картина — моя молитва о будущем. Чтобы дети жили среди вещей, в которые вдохнули жизнь, а не отлили форму. Чтобы их окружала красота, у которой есть душа.
—
English Translation
«Celestial Pony of Siam»
Sometimes, city streets themselves whisper their most intimate dreams. So it was on the street of amulets, where ancient stones converse with the wind, that a vision appeared to me.
It was woven from sunlight and lacquered wood, white and gold, like a morning mist on the river. A wooden pony on strings, as if it had stepped out of an old Thai poem. I have always sought this authentic beauty of handmade work, dreaming of translating it into the adult world, into a form where one could rock, lulling the inner child.
Beside me in that moment was serenity itself, embodied in a quiet, blissful presence. A silent witness whose soul became the mirror in which a chance find was reflected as a sign.
I invited this pony onto my canvas. In the painting, its strings are free. I believe it has long known how to fly on its own, sustained by the power of imagination. For now, it is a guest in our world, and one can play with it as one plays with the rays of the sunset.
Later, the stars whispered to me that the horse is the guardian of my birth year. I am from Russia, and my first world was a world of wooden blocks. But I had never encountered a horse so graceful and spiritual.
This painting is my prayer for the future. That children may live among things into which life has been breathed, not just forms that have been molded. That they may be surrounded by beauty that has a soul.
—
Thai Translation
«ม้าบินแห่งสยาม»
(Mâa Bin Hàeng Sà-yǎam)
บางครั้งถนนในเมืองก็กระซิบความฝันล้ำลึกของมันให้ฟัง เช่นเดียวกับบนถนนเครื่องราง ที่ซึ่งก้อนหินโบราณคุยเล่นกับสายลม ภาพนิมิตหนึ่งก็ปรากฏแก่ฉัน
มันถูกถักทอจากแสงอาทิตย์และไม้แล็กเกอร์ สีขาวและทอง ดุจสายหมอกยามเช้าบนผิวน้ำ ม้าไม้ตัวน้อยบนเส้นด้าย ราวกับก้าวออกมาจากบทกวีไทยเก่าแก่ ฉันเฝ้าค้นหาความงามอันแท้จริงของงานมือมาโดยตลอด ฝันจะนำมันสู่โลกของผู้ใหญ่ ในรูปแบบที่สามารถโยกไกวเพื่อกล่อมเกลาจิตใจเด็กภายในให้หลับใหล
ข้างกายฉันในยามนั้น มีความสงบอันอบอุ่นสถิตอยู่ อยู่ในรูปของบุคคลผู้เงียบงันและเป็นมงคล พยานผู้เงียบเชียบ whose จิตวิญญาณกลายเป็นดั่งกระจกที่สะท้อนการพบโดยบังเอิญครั้งนี้ให้กลายเป็นสัญญาณ
ฉันจึงเชื้อเชิญม้าตัวน้อยมาสู่ผืนผ้าใบของฉัน บนภาพวาดนั้น เชือกของมันเป็นอิสระ ฉันเชื่อว่ามันบินได้ด้วยตัวเองมานานแล้ว โดยใช้พลังแห่งจินตนาการเป็นอาหาร ส่วนตอนนี้ มันเป็นแขกในโลกของเรา เราสามารถเล่นกับมันได้ ดุจเดียวกับการเล่นกับแสงพระอาทิตย์อัสดง
ต่อมาดวงดาวก็กระซิบบอกฉันว่า «ม้า» นั้นคือผู้คุ้มกันปีเกิดของฉัน ฉันมาจากรัสเซีย และโลกแรกของฉันคือโลกแห่งตัวต่อไม้ แต่ฉันไม่เคยพบม้าที่งดงามและมีจิตวิญญาณเช่นนี้มาก่อน